Warszawa przywitała nas z takim samym entuzjazmem i radością z jaką my do Stolicy przyjeżdżaliśmy… Niestety właściciele mieszkania, które wynajęliśmy okazali się delikatnie rzecz ujmując… nieodpowiedzialni. Remont, który miał być przeprowadzony zanim się wprowadzimy nawet się nie zaczął a po kuchni biegały wielkie jak krokodyle karaluchy :/ W 2 dni zatem „spotkały” nas dwie przeprowadzki połączone z totalnym przeglądem WSZYSTKICH naszych gratów w celu eliminacji krokodyli :/ Straszny czas a jak do tego dodam grypę to sama się dziwie, że ten Armagedon przetrwałam… Ale w konsekwencji fakt, że nie mam swojej „pracowni” wydaje się małym problemem… Co prawda z tarasu nie widzę ani Tatr ani Gorców, ale za to mam mieszkanie bez lokatorów na gapę… I tylko tęsknie zaglądam na bloga Chaty Magoda, z jednej strony zazdroszcząc (ale bez zawiściJ), z drugiej strony wierząc, że nam kiedyś również się uda spełnić marzenia o takim życiu… Bo ja calkowicie zgadzam się z twierdzeniem, że blok nawet szumnie zwany apartamentowcem to nadal blok ("Greencanoe")....
Ale na razie oficjalnie zwracam się z prośbą: Warszawo pozwól się lubić!!!
I znowu kilka moich wytworów:
Ania (wyjątkowo dobra i ciepła Kobitka, do tego pieknie filcująca) pokazała mi jakiś czas temu bizuterię wykonywaną techniką Sutasz... No i sie zaczęło... utonęłam zupełnie w stosie sznureczków i koralików napawając się radością jaką daje robienie NOWEGO :) Nie idzie mi jeszcze tak ładnie jak innym Szutaszkom, ale o tam pokazuję:
